Jaise uu logan east ke bagal se aain, uu logan ke Shinar me ek samthar jamiin milaa, aur uu logan huan par rahe lagin.
Uu log ek duusre se bolin, "Aao, ham log iint banai ja aur iske achchhaa se pakai ja". Uu logan patthar ke khatir iint aur cimit ke khatir chahanta kaam me laain.
Aur fir se bolin, "Aao, ham log aapan khatir ek taun banai ja, aur ek aisan tower jon ke swarg talak pahunche. Ham logan aapan khatir ek naam rakhe, jisse ki ham logan duniya bhar nai chhitraenai jaae."
Tab bhagwaan utar ke uu taun aur tower ke dekhe ke khatir aais, jiske insaan banaawat rahin.
Bhawaan bolis, " Ii sab ek des hae aur ekke bhasa bole hae. Ii uu logan ke kaam ke suruu hae. Aage chal ke ii logan jon kuch kare maage kar sake hae."
Ii khaatir ham utar ke uu logan ke bhasa me aisan uljhan kari jisse ki ii logan ek duusre ke samaj nai sake.
Ii kaaran se Bhagwaan uu logan ke duniya bhar me chhitrae diis aur uu logan aapan taun ke puura nai kare sakin.
Uu taun ke naam Babel rakkha gais, kaahe ki Bhagwaan huan pe duniya bhar ke bhasa me uljhan paida karis aur huan se insaan ke duniya bhar me chhitraae diis.